DNA typering
De procedure voor de DNA-typering is snel, nauwkeurig en relatief   eenvoudig. Het DNA van de bacterie wordt geïsoleerd en  vermenigvuldigd   met de zgn. PCR (Polymerase   Chain Reaction)Techniek. Nu er voldoende DNA is wordt dit nader   geanalyseerd d.m.v. gel-elektroforese. Deze proef doen we ook op het MBO Life Scienses.
        Hiertoe wordt door speciale enzymen het DNA op   specifieke plaatsen in stukken geknipt en ontstaat een  mengsel  dat   DNA-fragmenten van verschillende grootte bevat, Dit mengsel wordt in een   klein gootje in een gel aangebracht.die onder spanning staat. 
        Om de   stukjes DNA op grootte van elkaar te scheiden wordt gebruik gemaakt van   de negatieve lading die DNA bezit.  waardoor de verschillende   DNA-fragmenten van elkaar worden gescheiden. Kleinere fragmenten zullen   sneller bewegen dan grotere, waardoor de verschillende DNA-fragmenten   van elkaar worden gescheiden. De DNA-fragmenten zijn zichtbaar door een   kleurstof  die aan de fragmenten is toegevoegd. Er ontstaat een   bandjespatroon. Dit wordt ook wel een AFLP (Amplified Fragment Length   Polymorphism) merkerpatroon genoemd.
        Genetisch identieke samples zullen een identiek bandenpatroon vertonen. Elke bacterie heeft zijn eigen bandjespatroon. ZIe DNA sequensing.
Ook kan de onderlinge verwantschap tussen verschillende bacteriesoorten bestudeerd worden, dit doet men bij voorkeur met ribosomaal RNA van de bacterie.
        Ieder   mens ook: zo kun je van zeer kleine hoeveelheden bloed, speeksel,   wangslijmvlies aantonen met bovengenoemd DNA-omderzoek bewijzen of  is   van een verdachte afkomstig is. 
      Het allerbeste kun je nu even naar een virtueel laboratorium gaan om daar zelf een bacterie te identificeren.
Onder de fluorescentiemicroscoop kun je met specifiek DNA gericht een bepaalde bacterie aantonen: de FISH methode.
Dan is er nog de DNA chip, een lab op de vierkante centimeter.
Omdat je met DNA-typering binnen een bacteriesoort kunt typeren heb je een soort vingerafdruk. Zo kun je opsporing doen naar de besmettingsbron bij een uitbraak van voedselinfectie. Zo is in 2019 de bron van een Listeria-uitbraak vastgesteld.
      





